ดอกไม้ตระกูลม่วง

พิทูเนีย 

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Petunia hybrida Vilm.

ชื่อวงศ์:  Solanaceae

ชื่อสามัญ:  Petunia

ชื่อพื้นเมือง:  พิทูเนีย, ปีตูเนีย, ดอกผักบุ้ง

ฤดูกาลออกดอก:  ออกดอกภายใน 38 วันนับจากวันเพาะเมล็ด  ออกดอกได้ตลอดปี

การปลูก:  ไม้แขวน หรือไม้กระถาง

การดูแลรักษา:  ดินที่ปลูกควรเป็นดินร่วนซุย อากาศถ่ายเทได้ดี ระบายน้ำดี และเก็บความชื้นได้ดี  ต้องการแสงมาก ดังนั้นควรที่จะปลูกไว้ในที่โล่งแจ้ง

การขยายพันธุ์:  เมล็ด การปักชำ

ถิ่นกำเนิด:  อเมริกาใต้

อ้างอิง http://www.reurnthai.com/index.php?topic=2559.0

ช่อครามน้ำ

ชื่อวิทยาศาสตร์:   Thalia   dealbata   J. Feaser

ชื่อวงศ์: MARANTACEAE

ชื่อสามัญ:    Water   canng

ชื่อท้องถิ่น:   ช่อครามน้ำ

ลักษณะวิสัย: ไม้แตกกอ

ลักษณะทั่วไป: ลำต้นเป็นเหง้าใต้ดิน ส่งกอใบและดอกเจริญเหนือน้ำสูงประมาณ 2 เมตร ใบเดี่ยว  
ดอกออกเป็นช่อแบบดอกรวม ก้านช่อดอก กลมเรียวแข็ง
มีสีม่วงอ่อน  ใบสีเขียวเข้มสะดุดุตา  มีสายคล้ายขนนก  ระหว่างแผ่นใบ  และก้านจะมีรอยต่อ  มักพองขึ้นและต่างจากก้านใบบริเวณอื่น ๆ ดอกเป็นช่อสีม่วง
ดอกจะทยอยบานจากล่างไปหาบน

ประโยชน์: ปลูกเป็นไม้ประดับ  บริเวณริมสระน้ำ (ข้อมูลเพิ่มเติมโดย ด.ญ.จิดาภา  โชติเธียรชัย)

การขยายพันธุ์: เพาะเมล็ด   แยกหน่อ

ความสำคัญ :  ปลูกเป็นไม้ประดับตกแต่งบ่อน้ำ  หรือสระน้ำ

แสง - น้ำ  :  ต้องการแสง  และน้ำมาก

ช้องนาง 

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Thunbergia  erecta   (Benth.)  Anderson.

ชื่อวงศ์:  ACANTHACEAE

ชื่อสามัญ:  Bush ,  Clock Vine

ชื่อพื้นเมือง:  ช้องนางเล็ก  ,  ช้องนางใหญ่

ลักษณะทั่วไป:

ต้น  เป็นพรรณไม้พุ่มเตี้ย แตกกิ่งก้านสาขามากมายลำต้นสูงประมาณ 6 ฟุต

    

ใบ  ใบจะคล้ายใบแก้ว ออกจะเป็นคู่ ๆ เรียงไปตามกิ่งของล้ำตน ลักษณะของใบมนปลายแหลม กว้าง 3-4 เซนติเมตร ยาวประมาณ 7 เซนติเมตร มีสีเขียว โคนใบสอบ ขอบใบเป็นคลื่น ผิวใบด้านบนสีเขียวสด ก้านใบสีแดง
    

ดอก รูปทรงของดอกเป็นรูปแตร มีสีม่วงเข้มแต่พันธุ์สีขาวหายากกว่าพันธุ์สีม่วง มีอยู่ 5 กลีบตรงกลาง ดอกเป็นสีเหลืองดอกบานเต็มที่ประมาณ 8 เซนติเมตร
    

ฝัก/ผล  เป็นรูปสามเหลี่ยม เมื่อแก่มีสีน้ำตาล แตกได้  

ฤดูกาลออกดอก:  ออกดอกตลอดปี

การปลูก:  ลงดินตัดแต่งเป็นพุ่ม หรือปลูกเป็นรั้วงามน่าชม

การดูแลรักษา:  ปลูกได้ทั้งกลางแจ้ง และที่ร่มรำไร   ชอบดินร่วนซุยมีความชื้นตลอดเวลา

การขยายพันธุ์:  ตอนและปักชำ

การใช้ประโยชน์:  เป็นไม้ประดับ

ถิ่นกำเนิด:  แอฟริกาตะวันตก

ดอกไม้ตระกูลขาว

   

พวงเงิน

ชื่อวิทยาศาสตร์:    Clerodendrum thomsoniae

ชื่อวงศ์:    VERBENACEAE

ชื่อสามัญ:    Bleeding Heart, Glory Bower, Flower of Magic.

ชื่อพื้นเมือง:    -

ลักษณะทั่วไป:
    ต้น    เป็นไม้เลื้อยที่มีเถาหรือลำต้นค่อยข้างเหนียวมีเปลือกสีคล้ำจนเกือบดำ
    ใบ    ใบเดี่ยว ออกใบเป็นคู่ขนานไปตามข้อต้น ลักษณะใบจะป้อม รูปใบมน ปลายใบแหลม ลายเส้นใบเป็นรอยนูนอย่างเห็นได้ชัดทางใต้ใบ ใบมีความยาวขนาด 6 นิ้ว
    ดอก    ดอกเป็นช่อ หรือเป็นพวงตามยอดและตามข้อต้นรูปดอกเหมือนหัวใจ พวงเงินเป็นไม้ที่มีใบประดับ เมื่อเริ่มออกดอกใหม่ ใบประดับจะเป็นสีขาว และจะมีอยู่ 5 กลีบ มีดอกแท้เป็นสีแดงจัดคล้าย ดอกเข็มยาวโผล่พ้นออกมาจากใบประดับ มีเกสรสีขาวเป็นเส้นเล็ก ๆ มองดูคล้ายเส้นด้ายโผล่ยาวออกมาจากดอกอีกชั้นหนึ่ง ดอกแท้จะบานอยู่ได้นานประมาณ 2-3 วัน ก็จะหลุดร่วงออกจากใบประดับ และเมื่อดอกร่วงแล้ว หลังจากนั้นใบประดับจึงจะบานออกเต็มที่ และจะเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีชมพูเรื่อ ๆจนกระทั่งเป็นสีแดงเลือดหมู เมื่อดอกโรยแล้วให้รีบตัดช่อดอกออกเสีย ต้นก็จะแตกกิ่งออกดอกใหม่ในที่เดิมได้อีกในเวลาเพียงไม่กี่วัน   

ฤดูกาลออกดอก:    ออกดอกได้ตลอดทั้งปี โดยเฉพาะหน้าหนาว

การขยายพันธุ์:    การตอน และการปักชำกิ่ง

นมตำเลีย (Hoya)

นมตำเลียเป็นไม้เถาเลื้อย จำพวกกาฝาก อาศัยเกาะกับต้นไม้ใหญ่ 

เพื่อยืดตัวไปรับแสง  เมื่อมีบาดแผลที่ส่วนใดจะมีน้ำยางสีขาวคล้าย

น้ำนมไหลออกมา

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hoya parasitica (Roxb.) Wall. ex Wight  ต้นนี้ คือ ssp. australis

ชื่อสามัญ : Wax Plants

ชื่อพื้นบ้าน  ลิ้นควาย  เถานมเมีย

วงศ์  : Asclepiadaceae

สกุล  : Hoya

ออกดอกปีละ 1 ครั้ง  เดือนธันวาคม - มีนาคม  ดอกมีกลิ่นหอม  และจะหอมแรงมากขึ้นในเวลากลางคืน

ดอกแก้ว

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Murraya paniculata (L.) Jack.

ชื่อวงศ์:  RUTACEAE

ชื่อสามัญ:  Orang Jessamine, China Box Tree, Andaman Satinwood, Chinese Box-wood

ชื่อพื้นเมือง:  แก้ว, แก้วขาว (ภาคกลาง), แก้วขี้ไก่ (ยะลา), แก้วพริก, ตะไหลแก้ว (ภาคเหนือ)

ฤดูกาลออกดอก:  ตลอดปี โดยเฉพาะฤดูฝน

การปลูก:  ปลูกเป็นต้นเดียวหรือปลูกเป็นกลุ่ม เป็นรั้วบังสายตา ให้ร่มเงา  ลูกจากกิ่งตอนจะเป็นไม้พุ่ม ถ้าปลูกที่ร่มใบจะเขียวเข้มกิ่งยืดยาวและให้ดอกน้อย ผลมีสีสันแต่ไม่ติดผล

การดูแลรักษา:  ดินร่วนซุย ดินร่วนปนทราย แสงแดดจัด

การขยายพันธุ์:  เพาะเมล็ด, ตอนกิ่ง

ส่วนที่มีกลิ่นหอม:  ดอก

การใช้ประโยชน์:
    -    สมุนไพร
    -    เนื้อไม้มีลายมันสวยงาม มีน้ำมันในเนื้อไม้ นิยมใช้ทำเครื่องตกแต่งในบ้าน ด้ามเครื่องมือ ด้ามปากกา เครื่องดนตรี ได้แก่ ซอด้วง ซออู้

ถิ่นกำเนิด:  จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลี, อินเดีย และภูมิภาคอินโดจีน

สรรพคุณทางยา:
    -    ใบ ใช้ปรุงเป็นยาขับระดู และยาระบายลมแก้จุกเสียดแน่นเฟ้อ